Υπόθεση: Δημοκρατία της Βαϊμάρης, 1931. Ο Φριτς Λανγκ είναι ένας διάσημος σκηνοθέτης του βουβού κινηματογράφου, με διεθνείς επιτυχίες όπως "Μετρόπολις" και "Νιμπελούγκεν". Αισθάνεται, όμως, πως η τέχνη του, που βρίσκεται πια στη νέα αποχή του "ομιλόντος κινηματογράφου" τον έχει ξεπεράσει. Κάνοντας έρευνα για τη νέα του ταινία, με επίκεντρο έναν ψυχρό δολοφόνο παιδιών, αρχίζει να αισθάνεται παράξενα και να βρίσκει κοινά μεταξύ του δολοφόνου και του ίδιου του του εαυτού.

Ο Αυστριακός Φριτς Λανγκ (1890-1976) είναι για πολλούς ο πατέρας του σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου και δίχως αμφιβολία μία από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας κινηματογραφίας. Αυτό το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, με στοιχεία φιλμ-νουάρ, εστιάζει στην προσωπικότητα του Φριτς Λανγκ με φόντο τα γυρίσματα του θρυλικού αστυνομικού θρίλερ «Μ – Ο Δράκος του Ντίσελντορφ» (Μ – 1931).

Πρόκειται για ενδιαφέρουσα προσέγγιση που δεν εστιάζει μόνο στον ίδιο τον σκηνοθέτη αλλά και στο κινηματογραφικό είδος που "υπηρέτησε". Αν και παίρνει ορισμένες ελευθερίες για να αποκτήσει μια πιο αστυνομική πλοκή, η ταινία παρουσιάζει τον καλλιτέχνη χωρίς ωραιοποιήσεις. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης ήταν μεγαλοφυία, αλλά και εγωπαθής, μανιακός του σεξ και σαδιστής. Η βία και ο έρωτας έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε όλη του τη ζωή.

Στη Βιέννη έβλεπε την πολυαγαπημένη Εβραία μητέρα του να υποφέρει εξαιτίας του βίαιου πατέρα του. Στρατιώτης στη Γαλικία έζησε όλη τη φρίκη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ νεαρός σκηνοθέτης στο Βερολίνο κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τη γυναίκα του.

Ο Φριτς Λανγκ ερευνά το «Κακό» μέσα του και στην ανθρώπινη ψυχή γενικότερα, και την παρηκμασμένη Δημοκρατία της Βαϊμάρης του 1931.

Πρωτότυπος Τίτλος: Fritz Lang
Βαθμολογία IMDb: 6,3/10
Σκηνοθεσία: Gordian Maugg
Πρωταγωνιστούν: Heino Ferch, Johanna Gastdorf, Thomas Thieme, Lisa Friederich, Samuel Finzi, Michael Mendl, Philipp Baltus, Alice Gruia

Υπόθεση: "Ήρωας", για κάποιους, και "προδότης", για κάποιους άλλους, πρωτίστως για τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Ε.Τ. Λόρενς, επονομαζόμενος ως "Λόρενς της Αραβίας", έζησε μια πολυτάραχη όσο και συναρπαστική ζωή.

Ως αξιωματικός του βρετανικού στρατού στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο νεαρός Λόρενς στέλνεται από τη βρετανική Αυτοκρατορία στην περιοχή της Αραβίας (τότε υπό Οθωμανική κατοχή), με στόχο να "πυροδοτήσει την εξέγερση των βεδουίνων απέναντι στους Τούρκους. Πράγμα που έκανε. Δεν ήταν, όμως, μόνο ο φορέας των βρετανικών υποσχέσεων (που, κλασικά, έμειναν ανεκπλήρωτες) αλλά έλαβε ενεργό μέρος στη "πρώτη γραμμή" της επανάστασης.

Προσωπικές μαρτυρίες, ντοκουμέντα της εποχήε, και μια εξαιρετική κινηματογρφική δραματοποίηση των γεγονότων, με αρκετή δράση, ζωντανεύει τη ζωή και τη δράση ενός ανθρώπου που κατάφερε να αποκτήσει "μυθικές" διαστάσεις. Μάλιστα, το ντοκιμαντέρ διακρίνεται και για την ουδέτερη αντιμετώπιση του θέματος, που βρίσκει χώρο και για κριτική στη βρετανική αυτοκρατορία, κάτι αξιέπαινο για μια αγγλική παραγωγή.

Πρωτότυπος Τίτλος: Lawrence of Arabia: The Battle for the Arab World
Βαθμολογία IMDb: 8,0/10
Σκηνοθεσία: James Hawes

Υπόθεση: "Ήρωας", για κάποιους, και "προδότης", για κάποιους άλλους, πρωτίστως για τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Ε.Τ. Λόρενς, επονομαζόμενος ως "Λόρενς της Αραβίας", έζησε μια πολυτάραχη όσο και συναρπαστική ζωή.

Ως αξιωματικός του βρετανικού στρατού στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο νεαρός Λόρενς στέλνεται από τη βρετανική Αυτοκρατορία στην περιοχή της Αραβίας (τότε υπό Οθωμανική κατοχή), με στόχο να "πυροδοτήσει την εξέγερση των βεδουίνων απέναντι στους Τούρκους. Πράγμα που έκανε. Δεν ήταν, όμως, μόνο ο φορέας των βρετανικών υποσχέσεων (που, κλασικά, έμειναν ανεκπλήρωτες) αλλά έλαβε ενεργό μέρος στη "πρώτη γραμμή" της επανάστασης.

Προσωπικές μαρτυρίες, ντοκουμέντα της εποχήε, και μια εξαιρετική κινηματογρφική δραματοποίηση των γεγονότων, με αρκετή δράση, ζωντανεύει τη ζωή και τη δράση ενός ανθρώπου που κατάφερε να αποκτήσει "μυθικές" διαστάσεις. Μάλιστα, το ντοκιμαντέρ διακρίνεται και για την ουδέτερη αντιμετώπιση του θέματος, που βρίσκει χώρο και για κριτική στη βρετανική αυτοκρατορία, κάτι αξιέπαινο για μια αγγλική παραγωγή.

Πρωτότυπος Τίτλος: Lawrence of Arabia: The Battle for the Arab World
Βαθμολογία IMDb: 8,0/10
Σκηνοθεσία: James Hawes

⁣Η Αμάντα είναι ένα φτωχό, ορφανό κορίτσι που τη φροντίδα της έχει αναλάβει μία κοινωνική λειτουργός, η Νταϊάν. Η Νταϊάν έχει βρει τους νέους γονείς που θέλουν να υιοθετήσουν την μικρή, αλλά εκείνη αντιστέκεται γιατί έχει δεθεί στενά με την Νταϊάν, που τη λατρεύει … Την ίδια ώρα, η Αλίσα είναι η παραμελημένη κόρη ενός μεγιστάνα που είναι έτοιμος να παντρευτεί μία γυναίκα, η οποία δεν συμπαθεί και πολύ τα παιδιά. Η μοίρα φέρνει τα δύο κορίτσια μαζί στην καλοκαιρινή κατασκήνωση και τότε ανακαλύπτουν ότι μπορούν να αλλάξουν ρόλους και έτσι η μία να μπει στη ζωή της άλλης! Η πλούσια Αλίσα θα φέρει τα πάνω κάτω για μην πάει στους καινούργιους της γονείς, ενώ η Αμάντα θα σκαρφιστεί διάφορους τρόπους για να μην παντρευτεί ποτέ ο πατέρας της τη γυναίκα που θέλει να τη διώξει από το σπίτι. Τα κορίτσια θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα μπερδέψουν τον κόσμο με τα καμώματά τους και τις ευρηματικές σκανδαλιές τους

⁣Ο Κράμερ είναι ένας πετυχημένος διαφημιστής, που παραμελεί την όμορφη γυναίκα του. Έτσι, ύστερα από επτά χρόνια γάμου, η κυρία Κράμερ αποφασίζει να βρει μόνη της το δρόμο της, μακριά από την "αδιαφορία" του συζύγου της, αλλά και μακριά από τις σκοτούρες του εξάχρονου γιου τους Μπίλι, που τον αφήνει υπό την κηδεμονία του πατέρα του. Έτσι, ο Κράμερ αναγκάζεται να μοιράσει το χρόνο του ανάμεσα στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και τη φροντίδα του γιου του. Ο Κράμερ γίνεται πρότυπο ιδανικού πατέρα και η ζωή του ξαναβρίσκει τον κανονικό της ρυθμό, μέχρι τη στιγμή που επιστρέφει η γυναίκα του. Επιστρέφει επιθετική και ζητάει να πάρει αυτή την κηδεμονία του παιδιού, με δικαστική πράξη. Οι δύο πρώην σύζυγοι έρχονται πια αντιμέτωποι στην αίθουσα του δικαστηρίου.

⁣Η οικογένεια Πορτοκάλος είναι ένα μεγάλο σόι Ελλήνων μεταναστών στον Καναδά και το μεγαλύτερό τους πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το μέλλον της Τούλα, της κόρης/αδερφής/ανηψιάς/ξαδέλφης τους που, παρ’όλα τα 30 της χρόνια, είναι ακόμα ανύπαντρη. Η Τούλα δουλεύει στο εστιατόριο των γονιών της, ονόματι ‘Dancing Zorbas’ (με την ανάλογη κιτς διακόσμηση), μέχρι που αποφασίζει να πάρει μαθήματα κομπιούτερ και να βοηθήσει τη θεία της στο ταξιδιωτικό της γραφείο. Εκεί ξαναβλέπει τον Ίαν, τον οποίο είχε ερωτευτεί με την πρώτη ματιά στο εστιατόριο των γονιών της, και καταφέρνει να τον γνωρίσει. Η σχέση τους προχωράει ιδανικά και ο Ίαν πολύ σύντομα της ζητάει να τον παντρευτεί, αντίθετα όμως από ότι θα περίμενε κανείς, η οικογένειά της κάθε άλλο παρά χαίρεται... Γιατί ο Ίαν είναι καθολικός και χορτοφάγος και κυρίως... δεν είναι Έλληνας! Το ζευγάρι (και ιδίως ο Ίαν) θα περάσει τις απίστευτες δοκιμασίες, μέχρι να πάρει την ευχή της ελληνικής οικογένειας και να φτάσει στον πολυπόθητο γάμο.

Παραγωγή ταινιας: 2002
Είδος ταινίας: Κωμωδία / Αισθηματικές
Γλώσσα: English, Greek
Certificate: PG
Χωρα: Canada, United States

Σκηνοθέτης: Nia Vardalos
Ηθοποιοί: Nia Vardalos, John Corbett, Michael Constantine, Christina Eleusiniotis, Kaylee Vieira, Johnny Kalangis, Lainie Kazan, Marita Zouravlioff, Sarah Osman, Petra Wildgoose, Melissa Todd, Bess Meisler, Andrea Martin, Louis Mandylor, Gerry Mendicino, Stavroula Logothettis, Constantine Tsapralis, Gia Carides

Κυρίαρχος αγώνας το Fastnet που έχει πάρει το όνομά του από τη βραχονησίδα Fastnet με τον εμβληματικό φάρο και έχει γράψει ιστορία και μάλιστα με μελανά χρώματα, όταν τo 1979 εξελίχθηκε σε τραγωδία, τότε που 18 άτομα έχασαν τη ζωή τους.Ο αγώνας έµεινε στην ιστορία από τη διοργάνωση του 1979 λόγω της τραγικής εξέλιξης που είχε, όταν 18 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας µία πρωτοφανούς καταιγίδας που ξέσπασε κατά τη διάρκεια του αγώνα. Από τα 303 σκάφη, τερµάτισαν τελικά λιγότερα από το ένα τρίτο. Μετά από αυτό, άλλαξαν πολλά στους ιστιοπλοϊκούς αγώνες, όπως τα υποχρεωτικά πανιά θυέλλης και τα VHF ραδιοτηλέφωνα.

Στις 6 Φεβρουαρίου 1958 ένα αεροπλάνο, που μετέφερε πίσω στην πατρίδα την αποστολή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, συνετρίβη κατά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο Ριμ του Μονάχου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 23 από τους 43 επιβαίνοντες. Η πτήση τσάρτερ της British Airways προερχόταν από το Βελιγράδι, όπου οι μπέμπηδες του Ματ Μπάσμπι είχαν αποσπάσει ισοπαλία 3-3 από τον Ερυθρό Αστέρα και είχαν προκριθεί στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Φεβρουαρίου, το ελικοφόρο Airspeed Ambassador προσγειώθηκε στο Μόναχο για ανεφοδιασμό. Το μοιραίο συνέβη στις 15:04 τοπική ώρα, κατά την τρίτη προσπάθεια απογείωσης, λόγω χιονοθύελλας. Το αεροπλάνο απέτυχε να κερδίσει ύψος και κατέπεσε σ' ένα χωράφι δίπλα στο αεροδρόμιο. Τα συνεργεία διάσωσης ανέσυραν νεκρούς 7 ποδοσφαιριστές (Τζεφ Μπεντ, Ρότζερ Μπερν, Έντι Κόλμαν, Μαρκ Τζόουνς, Ντέιβιντ Πεγκ, Τόμι Τέιλορ και Λίαμ Γουίλαν), 7 δημοσιογράφους, 4 στελέχη της ομάδας, 2 μέλη του πληρώματος και δύο φιλάθλους. Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Ντάνκαν Έντουαρντς πέθανε λίγες μέρες αργότερα από τα βαριά του τραύματα σε νοσοκομείο του Μονάχου.

Η είδηση «πάγωσε» τον φίλαθλο κόσμο, όχι μόνο στο Νησί. Η νεανική και ταλαντούχα ομάδα της Μάντσεστερ, εξ ου και το προσωνύμιο Μπέμπηδες, βρέθηκε ξαφνικά χωρίς 8 επίλεκτα στελέχη της στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου.

Οι γερμανικές αρχές κατηγόρησαν τον πιλότο Τζέιμς Θέιν ως υπαίτιο του δυστυχήματος, επειδή δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία αποπαγοποίησης των φτερών του αεροπλάνου. Η British Airways τον απέλυσε αμέσως και χρειάστηκαν 10 χρόνια δικαστικών αγώνων για να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία. Όμως, ο Θέιν είχε εγκαταλείψει τους ουρανούς και ασχολείτο με κάτι πιο γήινο, την εκτροφή πουλερικών.

Το μέλλον της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ μετά το δυστύχημα φάνταζε δυσοίωνο, χωρίς 10 πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές της (εκτός από τους 8 νεκρούς, 2 ακόμη αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση λόγω των σοβαρών τραυμάτων τους) και με τον Ματ Μπάσμπι στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένο. Όμως, οι εναπομείναντες παίκτες, μαζί με αρκετούς εφήβους, έδειξαν χαρακτήρα και κατόρθωσαν να φθάσουν ως τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, όπου έχασαν με 2-0 από την Μπόλτον.

Ο προπονητής της ομάδας Ματ Μπάσμπι, που εν τω μεταξύ είχε αναρρώσει από τα σοβαρά τραύματά του, ξεκίνησε την επόμενη αγωνιστική περίοδο (1958-1959) τη δημιουργία μιας νέας γενιάς μπέμπηδων. Το 1967 η ομάδα αυτή, με επικεφαλής τους διασωθέντες από το δυστύχημα Μπόμπι Τσάρλτον και Μπιλ Φόουκς, αλλά και τον νεαρό Τζορτζ Μπεστ, κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για την Αγγλία, συντρίβοντας την Μπενφίκα με 4-1. Η Αεροπορική Τραγωδία του Μονάχου, όπως έμεινε στην ιστορία, βοήθησε να καλλιεργηθεί ο μύθος της ομάδας και σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ίσως η δημοφιλέστερη ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη.

Την ημέρα μνήμης για τους φίλους της Γιουνάιτεντ διαλέγουν οι μεγάλοι τους αντίπαλοι, οι οπαδοί της Μάντσεστερ Σίτι, για να τους προκαλέσουν, μιμούμενοι την πτώση και τη συντριβή του αεροπλάνου. Ανάλογα μακάβρια αστεία από τους οπαδούς της Σίτι γίνονται και στα ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων.

Τραγούδια εμπνευσμένα από το τραγικό συμβάν
«The Flowers of Manchester» από τους The Spinners (1962)
«Basby Babes» από τον Iain Matthews (1990)
«Munich Air Disaster, 1958» από τον Morrissey (2004)
«News and Tributes» από τους The Futureheads (2006)

Eagle Claw Επιχείρηση Νύχι του Αετού Delta Force Επιχείρηση «νύχι αετών» ή απόδραση από την Τεχεράνη.

Μετά την κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη το 1979 δεκάδες διπλωμάτες κρατήθηκαν όμηροι. Η διοίκηση των ΗΠΑ του Προέδρου Jimmy Carter αποφάσισε να μην ξεκινήσει πόλεμο με το Ιράν – αντ ‘αυτού έγινε δεκτή η διεξαγωγή επιχείρησης ειδικών δράσεων

Είχε προγραμματιστεί, ότι σε κοντινή απόσταση από την πρεσβεία θα εκφόρτωναν τα ελικόπτερα τους στρατιώτες των Αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων, οι φρουροί των διπλωματών θα ετίθεντο υπό εκκαθάριση, και στη συνέχεια θα έβαζαν τους ομήρους μέσα στα ελικόπτερα και θα τους οδηγούσαν μακριά από τη χώρα πριν αντιδράσουν οι Ιρανοί στρατιώτες Η λειτουργία ήταν περίπλοκη, γράφει το National Interest, και ένα λανθασμένο βήμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε δεκάδες θύματα.]

Την ημέρα της επιδρομής σχεδόν όλα δεν πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο. [ Λόγω βλαβών στις ειδικές δυνάμεις δεν είχαν αρκετά ελικόπτερα για την απελευθέρωση των ομήρων. (Ένα έπεσε στο νερό αμέσως μετά την απογείωσή του από ένα αεροπλανοφόρο, ένα άλλο χάθηκε, και το υπόλοιπα ελικόπτερα λόγω σφαλμάτων της υπηρεσίας πληροφοριών είχαν προσγειωθεί κοντά στην εθνική οδό. Ως αποτέλεσμα η επιχειρηση αποκαλύφθηκε Αφού προσγειώθηκαν οι Αμερικανοί μπλοκάραν ένα λεωφορείο με τους επιβάτες και ανατίναξαν ένα ιρανικό φορτηγό βυτίο που περνούσε , ενώ ένας άνθρωπος σκοτώθηκε – Ed).]

Κατόπιν δόθηκε η εντολή να ακυρωθεί η επιχείρηση αφού ένα από τα
ελικόπτερα των ΗΠΑ συνετρίβη σε ένα αεροσκάφος δεξαμενόπλοιο, το οποίο ξεκίνησε μια πυρκαγιά σκοτώνοντας οκτώ μέλη του πληρώματος. (Και τα δύο αεροσκάφη καταστράφηκαν από πυρκαγιά, οι επιζώντες του ελικοπτέρου εγκαταλείφθηκαν στην έρημο και συνελήφθησαν από τον ιρανικό στρατό, καθώς και όλα τα εμπιστευτικά έγγραφα για τη επιχείρηση – ed.) Η Αποτυχία των ειδικών δυνάμεων στο Ιράν οδήγησαν στην ήττα Κάρτερ στο προεδρικές εκλογές του 1980.

Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.

Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.

Στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Παρότι η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε αρχικώς να συγκαλύψει το γεγονός, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».

Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη και μέχρι το Βόρειο Πόλο. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.

Επισήμως, 31 άνθρωποι πέθαναν λίγο μετά την έκρηξη. Όμως, από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι εστάλησαν στις εργασίες αποκατάστασης του σταθμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση με τη μισή έκταση της Ιταλίας. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.

Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ' αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί (ίσως και χωρίς σχετική εξουσιοδότηση) των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.

Το μοιραίο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ έκλεισε οριστικά το Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.

⁣Στα 40ά της γενέθλια, η Αμέλια κάνει μια μοιραία ευχή: να γίνει ξανά 18 χρονών πίσω στο 2002. Όμως, σύντομα το μετανιώνει όταν παγιδεύεται να ζει τη μέρα ξανά και ξανά.

⁣Η διαμάχη μεταξύ των δυνάμεων που βασιλεύουν στον παράδεισο φαίνεται να έχει λάβει τέλος. Τα φαινόμενα όμως, απατούν, γιατί ο Γαβριήλ, ο πιο ισχυρός άγγελος, επιστρέφει στη γη έχοντας ως σκοπό να εμποδίσει την γέννηση ενός παιδιού, καρπού της βλάσφημης ένωσης κάποιου από το είδος του και μιας θνητής...

⁣Μια περιπέτεια για την ανδρεία, τη φιλία και την πίστη, με φόντο τη φαντασμαγορική απεραντοσύνη της αφρικανικής ηπείρου. Μεταφερθείτε σε έναν κόσμο γεμάτο θρύλους και τελετουργίες, στον κόσμο των Μασάι! Με ένα απίστευτο καστ νεαρών αφρικανών, πρόκειται για μία μαγευτική και δυνατή ιστορία, ένα μυθικό ταξίδι στην καρδιά ενός κόσμου που έμεινε ανέγγιχτος από τον εικοστό πρώτο αιώνα. Ο μάγος ενός χωριού των Μασάι, ενημερώνει τους σοφούς γέροντες ότι αιτία για την καταστροφική ξηρασία που τους μαστίζει, είναι η κατάρα του Κόκκινου Θεού. Για την άρση της κατάρας, πρέπει να προσφέρουν στο θεό μία πολύτιμη θυσία: τη χαίτη του Βιτσουά, του Βασιλιά των Λιονταριών. Μία ομάδα από θαρραλέους νεαρούς θα ξεκινήσουν ένα επικίνδυνο ταξίδι στις σαβάνες της Αφρικής προς αναζήτηση του θρυλικού τέρατος...

Ο ⁣Jocelyn είναι μανιώδης ψεύτης, αρέσκεται στο να προσποιείται ότι είναι κάποιος άλλος. Όταν πεθάνει η μητέρα του, θα πάει από το σπίτι της και εκεί θα γνωρίσει την νέα γειτόνισσα. Μόνο που θα τον δει να κάθεται στο αναπηρικό καροτσάκι της μητέρας του, οπότε ένας νέος ρόλος θα γεννηθεί για αυτόν. Θα κάνει ότι είναι ανάπηρος, ώστε έτσι να καταφέρει να ρίξει την Julie. Όταν όμως εκείνη του συστήσει την ανάπηρη αδερφή της, την Florence, ένας πραγματικός έρωτας θα γεννηθεί.

⁣Ο Jin-Seok (Kang Ha-Neul) μετακομίζει με τους γονείς του και τον μεγαλύτερο αδερφό του στο νέο τους σπίτι. Πάσχει από από μια ασθένεια αλλά με την κατάλληλη αγωγή μπορεί και ζει φυσιολογικά. Μια ημέρα βλέπει με τα ίδια του τα μάτια να απαγάγουν τον αδερφό του. Τον κρατουν όμηρο για 19 ημέρες και εκεί που οι ελπίδες τους χάνονται ο Yoo-Seok επιστρέφει. Είναι όμως εντελώς διαφορετικός από τον άνθρωπο που ήξεραν....

Snipers Ελεύθεροι σκοπευτές Δυο επαγγελματίες σκοπευτές, ο ένας βετεράνος στρατιωτικός και ο άλλος Ολυμπιονίκης στη σκοποβολή, συμμετέχουν σε μια ριψοκίνδυνη αποστολή στη ζούγκλα του Παναμά. Ο Tom Berenger και ο Billy Zane γεμίζουν τα όπλα τους για μια εκρηκτική μάχη σε μια αντάρτικη περιπέτεια χωρίς τελειωμό. Μια βολή. Ένας θάνατος. Χωρίς εξαιρέσεις. Έτσι σκληρά και αποφασιστικά υπηρετεί το μοναχικό του καθήκον ο θρυλικός σκοπευτής Πεζοναύτης Tom Beckett (Berenger). Με 74 επιβεβαιωμένους φόνους στο ενεργητικό του ίσως είναι έτοιμος για μια τελική αποστολή

Ταινία Stalingrad Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος Στάλινγκραντ Αν ρίξεις μια ματιά στο πόσες ταινίες και ντοκιμαντέρ έχουν δημιουργηθεί για τη μεγάλη μάχη των Ναζί με τον Κόκκινο Στρατό στο Στάλινγκραντ, μάλλον θα τα “χάσεις”. Λογικό, αφού μάλλον αποτέλεσε την πιο σημαντική μάχη στη διάρκεια του πολέμου και την αρχή του τέλους για το 3ο Ράιχ. Mία από αυτές τις ταινίες είναι και αυτή του Joseph Vilsmaier (1993). Η ταινία παρουσιάζει το χρονικό της μεγάλης μάχης από τα μάτια του Γερμανού αξιωματικού Hans von Witzland, τον οποίο υποδύεται αριστουργηματικά ο Thomas Kretschmann. Μετά τη μάχη στην Β. Αφρική, μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών απολαμβάνει τις διακοπές της στην Ιταλία, μέχρι τη στιγμή που καλείται να βρεθεί στην πρώτη γραμμή εναντίον των Σοβιετικών. Όχι και η πιο εύθυμη ταινία στο είδος της, αλλά.. πόλεμο έβαλες να δεις

Ταινία The Lost Battalion Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία περιγράφει την ιστορία ενός αμερικανικού τάγματος που παγιδεύτηκε στο δάσος Argone στη Γαλλίας τον Οκτώβριο του 1918, κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας του 1ου παγκοσμίου πολέμου.

Citizenfour To βραβευμένο με Οσκαρ - συναρπαστικό ντοκιμαντέρ της Λόρα Πόιτρας για το φαινόμενο Εντουαρντ Σνόουντεν και την ιστορία που άλλαξε τον κόσμο.«Το όνομά μου είναι Εντουαρντ Σνόουντεν». Με αυτή τη φράση άλλαξε ο κόσμος όπως τον ξέραμε. Ή, τουλάχιστον, αποκαλύφθηκε το πραγματικό του πρόσωπο. Ή, για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς, αποκαλύφθηκε ότι δεν γνωρίζουμε το πραγματικό πρόσωπο του κόσμου που ζούμε. Δεν υπάρχει ξεκάθαρος «εχθρός», όσοι παραβιάζουν τα δικαιώματα και την ελευθερία του πολίτη δεν στέκονται απαραίτητα απέναντι, αλλά και δίπλα του. Η ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, στην προστασία των προσωπικών δεδομένων - όλα όσα γράφονται στο Σύνταγμα είναι, πλέον, κενές λέξεις. Η Κυβέρνηση του έχει αποφασίσει, και έχει ενεργοποιήσει έναν πολυσύνθετο άπειρο ψηφιακό μηχανισμό για να γνωρίζει τα πάντα - κάθε κίνηση, αγορά, συνομιλία, μεταφορά, κάθε φωνήεν που πατά στο πληκτρολόγιό του. Χωρίς ένταλμα, οροθέσιο, φραγμό ή, έστω, αφορμή. Η 11η Σεπτεμβρίου έχει δώσει λευκή κάρτα στις μυστικές υπηρεσίες να καταπατούν νομοθεσίες αιώνων με το πρόσχημα του κινδύνου τρομοκρατικής επίθεσης. Και η τεχνολογία που όλοι χρησιμοποιούμε έχει επιτρέψει πρόσβαση σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας.

Κι αν όλα αυτά μοιάζουν με γλαφυρές κι αναπόδεικτες θεωρίες συνωμοσίας που αρέσκονται να συζητούν γύρω από τις φωτιές κάτι γραφικοί, έρχεται ένας σοβαρός, ντροπαλός, (αντι)ηρωικός προγραμματιστής, ένα 30χρονο χλωμό αγόρι και προσφέρει τις απαραίτητες αποδείξεις. Το όνομά του είναι Εντουαρντ Σνόουντεν και το Ιούνιο του 2013 κατέστρεψε οικειοθελώς τη ζωή του και την καριέρα του στη CIA και την NSA (Αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) για να καταγγείλει τις πρακτικές της αμερικανικής κυβέρνησης δημόσια - σε μία σειρά συνεντεύξεων που έδωσε από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Χονγκ Κονγκ στους δημοσιογράφους Γκλεν Γκρίνγουολντ και ο Γιούεν ΜακΑσκιλ της Guardian, καθώς και στο φακό της Λόρα Πόιτρας. Αυτό, είναι το ντοκιμαντέρ που η τελευταία κατέθεσε από εκείνες τις αγωνιώδεις ώρε - και μέρες - πριν ο Σνόουντεν καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία (η επιλογή του νόμου του 1917 ήταν ιδιαίτερα σκληρή) και φυγαδευτεί στη Μόσχα όπου ακόμα διαμένει εξόριστος.

Η Πόιτρας δεν τολμά για πρώτη φορά ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτουν τη σκοτεινή πλευρά της αμερικανικής Κυβέρνησης και των πρακτικών της. Αντιθέτως, το «Citizenfour» είναι το τελευταίο κομμάτι μίας τριλογίας (μετά το «Μy Country, My Country» για το πώς η Κυβέρνηση Μπους εξαπάτησε και ξεκίνησε τον πόλεμο στο Ιράκ, και το «Death of a Prisoner» για το πώς ο Ομπάμα όχι απλά δεν έκλεισε το Γκουαντάνεμο, αλλά το ενίσχυσε) που θέλησε να εξετάσει αν όσα η Αμερική συμβολίζει μέσω του Συντάγματος και της Διακήρυξης της, όσα υπόσχεται στο λαό και τη σημαία της, όσα επικαλείται όταν δρα επεκτακτικά και βίαια είναι όντως αξίες που σέβεται και στηρίζει. Με λίγα λόγια: τι εγκλήματα συμβαίνουν στο όνομα της «Ελευθερίας»;

Η περίπτωση του Εντουαρντ Σνόουντεν (πρόσφατα είδαμε και την φιξιόν καταγραφή των γεγονότων στο «Σνόουντεν» του Ολιβερ Στόουν) είναι ιδιαίτερη. Κι αυτό, γιατί ιδιαίτερος είναι κι ο ίδιος. Κάποιοι μπορεί να τον θεωρούν προδότη (καθώς, ναι, υπέκλεψε απόρρητα αρχεία της Κυβέρνησης και τα πρόσφερε στον αμερικανικό λαό και τον κόσμο). Κάποιοι τον ανύψωσαν σε υπέρτατο λαϊκό ήρωα, ακριβώς γιατί θύμισε ότι Κυβέρνηση είναι ο λαός. Η ιδιαιτερότητα του, τότε, 30χρονου whistleblower είναι ότι δεν επικαλέστηκε τίποτα από τα δύο. Δεν θέλησε ούτε να κρυφτεί (αντιθέτως, απαίτησε να αποκαλυφθεί αμέσως η ταυτότητά του για να μην κινδυνέψουν συνάδελφοί του). Αλλά και με έναν σχεδόν αφελή τρόπο δεν ενδιαφέρθηκε ούτε για τη «δόξα». Αν ο Τζούλιαν Ασάνζ των Wikileaks δεν κατάφερε να πείσει απόλυτα με την αλαζονική στάση του για την αγνότητα των προθέσεών του, ο Σνόουντεν τοποθετήθηκε με απαράμιλλη ψυχραιμία, σύνεση και σοβαρότητα. Και, πάνω από όλα, με γεγονότα, αριθμούς, αποδείξεις. «Το μόνο κίνητρό μου είναι να δείξω στον πολίτη τι συμβαίνει στο όνομα της προστασίας του. Και το μόνο που ξέρω είναι ότι η αμερικανική κυβέρνηση δε θα μπορέσει να σκεπάσει την αλήθεια με το να με δολοφονήσει ή να με φυλακίσει πια. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Δεν είχα σκοπό να κρυφτώ γιατί δεν έκανα τίποτα κακό...»

Η Πόιτρας καταγράφει το χρονικό των αποκαλύψεων, προσφέροντας το ευρύτερο ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο ώστε να κατανοήσει ο θεατής τι ακριβώς συμβαίνει μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ως ένα θρίλερ αγωνίας και υποδόριου σασπένς. Σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου (έναν κλειστό χώρο που δε θα μπορούσε να είναι πιο αντι-κινηματογραφικός, αλλά η σκηνοθετική της ματιά τον μετατρέπει σε καζάνι που βράζει) ένας πιτσιρικάς, ένα λάπτοπ, δύο μεσήλικες δημοσιογράφοι, μία κάμερα.

Έρβιν Ρόμελ Ταινία Rommel (2012) Erwin Eugen Rommel Ο Γιoχάνες Έρβιν Όιγκεν Ρόμελ (γερμανικά: Johannes Erwin Eugen Rommel‎, 15 Νοεμβρίου 1891 - 14 Οκτωβρίου 1944) ήταν στρατάρχης της Ναζιστικής Γερμανίας. Υπήρξε ο πιο δημοφιλής στρατηγός στο εσωτερικό της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κέρδισε τον σεβασμό των αντιπάλων του με τις θεαματικές νίκες του, ως διοικητής του Αφρικανικού Σώματος. Για τις ικανότητές του αυτές, του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «Αλεπού της Ερήμου» (αγγλικά: «Desert Fox», Γερμανικά: «Wüstenfuchs»).[1]

Στη διάρκεια του πολέμου, ο Ρόμελ συνδέθηκε με τη συνωμοσία δολοφονίας κατά του Αδόλφου Χίτλερ της 20ης Ιουλίου 1944. Ο Χίτλερ προτίμησε να απαλλαγεί από αυτόν, χωρίς να τον κατηγορήσει δημόσια, αναγκάζοντάς τον να αυτοκτονήσει.Afrika Korps
Το 1941 του ανατέθηκε η διοίκηση της 15ης Μεραρχίας Πάντσερ και της 5ης Ελαφράς Μεραρχίας. Αυτές θα αποτελέσουν τον πυρήνα του γνωστού ως "Afrika Korps" («Σώμα της Αφρικής») γερμανικού εκστρατευτικού σώματος στη Βόρεια Αφρική. Βασική του αποστολή ήταν να βοηθήσει τον ιταλικό στρατό, ο οποίος, έχοντας πολύ κακό οπλισμό, ατάλαντους ηγέτες και χαμηλό ηθικό, είχε υποστεί σχεδόν συντριβή από τις βρετανικές δυνάμεις. Ο Ρόμελ, με πολύ κατώτερες αριθμητικά δυνάμεις, ανέτρεψε ολοκληρωτικά το σκηνικό. Στις μάχες αυτές χρησιμοποίησε πολλά τεχνάσματα: διέταζε ψευδείς υποχωρήσεις που οδηγούσαν σε παγίδες, τοποθετούσε παλιούς κινητήρες αεροσκαφών σε φορτηγά με σκοπό να σηκώνουν σκόνη για να δείχνουν υπέρτερες οι δυνάμεις του, μετακινούσε φορτηγά προς κάποια κατεύθυνση για να επισημανθούν από την αεροπορία και το βράδυ αυτά γύριζαν στη βάση τους, δημιουργούσε ξύλινα ομοιώματα τανκς για την παραπλάνηση των αεροπλάνων αναφοράς του εχθρού όσον αφορά τις δυνάμεις του στρατού του, κατά τη διάρκεια των μαχών έστηνε ψεύτικα πυροβόλα για τον αποπροσανατολισμό του εχθρού κτλ.Λίγες μέρες μετά, στις 20 Ιουλίου, έγινε απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ. Εκτελεστής ήταν ο συνταγματάρχης Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, στη συνωμοσία, όμως, που είχε εξυφανθεί, συμμετείχαν και αρκετοί αξιωματικοί κοντά στον Ρόμελ, όπως ο επιτελάρχης του Χανς Σπάιντελ (Hans Speidel). Η εμπλοκή του Ρόμελ στην συνωμοσία είναι ακόμα αντικείμενο διχογνωμιών: παρότι ο ίδιος είχε γίνει επικριτικός για το ναζιστικό καθεστώς, και είχε έντονες διαμάχες με τον Χίτλερ σχετικά με την διεύθυνση του πολέμου, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι είχε μυηθεί στη συνωμοσία, αν και πιθανότατα, όπως και πολλοί άλλοι ανώτατοι αξιωματικοί, γνώριζε την ύπαρξή της. Ως ο πιο γνωστός και σεβαστός ακόμα και στους Συμμάχους Γερμανός στρατηγός όμως, προοριζόταν από τους συνωμότες για την θέση του προέδρου του Ράιχ, σύμφωνα με έναν κατάλογο που είχε συντάξει ο συνωμότης Γκέρντελερ,[19][20][21][22][23][24] αλλά και ένα υπόμνημα του Μπόρμαν προς τον Χίτλερ, την 27η Σεπτεμβρίου.[25][26]

Η απόπειρα απέτυχε και η Γκεστάπο ανέλαβε την εξιχνίασή της. Παρά την έλλειψη στοιχείων κατά του Ρόμελ, αρκετά ανώτατα στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος, όπως ο Μάρτιν Μπόρμαν, τον υποπτεύθηκαν, και το στρατοδικείο που θα εξέταζε την υπόθεσή του ήταν στελεχωμένο με αντιπάλους του, και τον παρέπεμψε στο διαβόητο «Λαϊκό δικαστήριο» (Volksgerichtshof). Ο Ρόμελ όμως, ήρωας στα μάτια του γερμανικού λαού, δεν ήταν δυνατό να περάσει από δημόσια δίκη για προδοσία. Ο Χίτλερ του προσέφερε εναλλακτική λύση, στέλνοντας δύο στρατηγούς με μια επιστολή του και μια κάψουλα υδροκυανίου στο Χέρλιγκεν, όπου ο στρατάρχης ανάρρωνε από τον σοβαρό τραυματισμό του στη Γαλλία: Να θέσει ο ίδιος τέρμα στη ζωή του, με αντάλλαγμα να μη κινδυνεύσουν με αντίποινα η σύζυγός του και ο γιος τους. Ο Ρόμελ δέχτηκε και στις 14 Οκτωβρίου 1944, σε ηλικία 52 ετών, κατάπιε το υδροκυάνιο. Η κηδεία του έγινε με τιμές και έξοδα του κράτους, ενώ ανακοινώθηκε επισήμως ότι ο Ρόμελ είχε υποκύψει στα τραύματά του, που προέκυψαν από την επίθεση που δέχτηκε το επιτελικό αυτοκίνητό του στη Νορμανδία. Ενταφιάστηκε με τιμές ήρωα πολέμου στο Χέρλινγκεν (Herrlingen).